خنده های تو

عید خوب است
به شرطی که خنده‌ها‌ی تو
مهمان اتاقم باشد. . . .

من با تو (قسمت نهم)

با بے حوصلگے وارد حیاط شدم،سہ هفتہ بود خونہ عاطفہ اینا نمیرفتم،از امین خجالت مے ڪشیدم،اوایل
آذر بود و هواے پاییزے بدترم مے ڪرد! بہ پنجرہ اتاق عاطفہ نگاہ ڪردم،سنگ ریزہ اے برداشتم و
پرت ڪردم سمت پنجرہ ،خواب آلود اومد جلوے پنجرہ با عصبانیت گفت:صد دفعہ نگفتم با سنگ نزن بہ

شیشہ؟!همسایہ ها چے فڪر مے ڪنند؟! عاشق دلخستہ ام ڪہ نیستے فردا بیاے منو بگیرے! بذار دوتا
همسایہ برام بمونہ! با خندہ نگاهش ڪردم.
_ڪلا اهداف تو شوهر ڪردن خلاصہ میشہ؟

تا لبی بر لب من میلغزد میکشم آه

تا لبی بر لب من میلغزد
میکشم آه..
که کاش این او بود....
کاش این لب که مرا میبوسد
لب سوزنده آن بدخو بود...

#فروغ_فرخزاد

ای کاش خدا کاری کند

برای تو...
برای چشمهایت!
برای من...
برای دردهایم!
برای ما...
برای اینهمه تنهایی!
ای کاش خدا کاری کند...

تو را هم نداشتم

عمری گذشت و ساخته ام با نداشتن
ای دل! چه خوب بود تو را هم نداشتم...

دوست دارد

آهسته در گوشت بیا
چیزی بگویم 
پیراهنم ، 
پیراهنت را دوست دارد ...

من خسته ترین خسته

می میرند ماهی ها 
ماهم عید میگیریم 
هر سال به جای عشق
غم را صید می گیریم
آن ماهی قرمز بود 
این قلب پر از رنجم 
من خسته ترین خسته 
از این نودوپنجم
خستم از این هفت سین 
هر سینش به من غم داد 
میخواهم برایت عشق
 دردو غصه ات کم باد
#ابوالفضل_رستمی

عشق من و تو

عشق من به تو
مثل کوه 
آتشفشان است
لبخند که می زنی
فوران می کند

وابستگی و دل بستگی

ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﯾﺎ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﯽ؟!
"ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ" ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻤﺖ؛
ﭼﻮﻥ ﻣﻔﯿﺪﯼ 
"ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﯽ" ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻤﺖ؛
ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻣﻔﯿﺪ ﻧﺒﺎﺷﯽ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﮐﺎﺭ ﮔﺮﺍﻥﻗﯿﻤﺖ ﺭﻭﯼ ﻣﯿﺰﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻣﻬﻢ، ﻭﺍﺑﺴﺘﻪﺍﻡ. ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﻌﺒﻪﯼ ﺁﺑﺮﻧﮓ ﺑﯽﺧﺎﺻﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯿﻢ ﺍﺳﺖ ﺩﻟﺒﺴﺘﻪ.
ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽﻫﺎ ﺭﺍ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻣﯽﺁﻣﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﯽﻫﺎ ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ "ﺧﻮﺩ ﻭﺍقعی من" ﻫﺴﺘﻨﺪ...
به کسی که دوستش داری ""دلبسته"" باش نه وابسته…!

من با تو (قسمت هشتم)

همونطور ڪہ تو حیاط راہ میرفتم درس میخوندم،سنگ ڪوچڪے بہ صورتم خورد آخ ڪوتاهے گفتم و

دوبارہ مشغول درس خوندن شدم دوبارہ سنگ بہ بازوم خورد!

با حرص این ور اون ور رو نگاہ ڪردم،عاطفہ با خندہ از پشت دیوار سرشو آورد بالا و گفت:خاڪ

توے هد خرخونت!

_آزار دارے؟

لبخند دندون نمایے زد.

_اوهوم،وقتے من درس نمیخونم تو هم نباید بخونے!

ڪار همیشگیش بود وقتے تو حیاط درس میخوندم میرفت رو نردبون و از پشت دیوار اذیت مے ڪرد!

درس ها بہ قدرے سنگین بود ڪہ حوصلہ شوخے با عاطفہ نداشتم رفتم سمت خونہ ڪہ دوبارہ سنگ

سمتم پرت ڪرد خورد بہ سرم!

_هوے هوے ڪجا؟!