فرزند ادب باش نه فرزند پدر

فرزند ادب باش نه فرزند پدر
فرزند ادب زنده کند نام پدر

رستاک آهنگ (نیست)

 

 

 

 

تو را من چشم در راهم شباهنگام

تو را من چشم در راهم شباهنگام

که می گیرند در شاخ تلاجن * سایه ها رنگ سیاهی

وزان دلخستگانت راست اندهی فراهم

تو را من چشم در راهم.

شباهنگام ، در آن دم که بر جا دره ها چون مرده ماران خفتگانند

در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام

گرم یادآوری یا نه ، من از یادت نمی کاهم

تو را من چشم در راهم

زمستان۱۳۳۶
نیما یوشیج

نه به انتظـار یــاری نه ز یــار، انتظــــاری

چه غریب ماندی ای‌دل نه غمی نه غمگساری
نه به انتظـار یــاری نه ز یــار، انتظــــاری

غــم اگر به کـوه گویم،بگــریزد و بـــریزد
که دگـر بدین گــرانی نتـــوان کشید باری

#هوشنگ_ابتهاج

آخر کیست؟

می روم ، اما نمی پرسم ز خویش
ره کجا؟ منزل کجا؟ مقصود چیست؟

بوسه می بخشم ، ولی خود غافلم
کاین دل دیوانه ، را معبود کیست؟

آه ، آری ، این منم ، اما چه سود
" او" که در من بود ، دیگر نیست، نیست

می خروشم زیر لب ، دیوانه وار
"او" که در من بود ،
آخر کیست؟
 کیست؟

#فروغ_فرخزاد

یکی از مهترین پیامهای فراموش شده عاشورا

یکی از مهترین پیامهای فراموش شده عاشورا


شب عاشورا امام حسین به یارانش فرمود: هر کس از شما حق الناسی به گردن دارد برود....

او به جهانیان فهماند که حتی
کشته شدن در کربلا هم
از بین برنده حق الناس نیست..

در عجبم از کسانی که
هزاران گناه میکنند و معتقدند
یک قطره اشک بر حسین
ضامن بهشت آنهاست...

یادش بخیر

یادش بخیر زمانى که ما مدرسه مى رفتیم یک نوع املا بود به نام
“املا پاتخته اى”
 در نوع خودش عذابى بود براى کسى که پاى تخته مى رفت
 یه حسى داشت تو مایه هاى اعدام در ملاء عام و براى همکلاسى هاى تماشاچى چیزى بود مصداق تفریح سالم

کلاسی که توو داشتن خودکار استدلر بود توو سوار شدن بی ام دبلیو نبود

میز و نیمکت های چوبی و میخ دار
زیر میز ۳تا جای کیف یا کتاب داشت
وقت امتحان یه نفر باید میرفت زیر میز و ورقه ش رو میذاشت رو نیمکت

هفته هایی که پنجشنبه ش شیفت صبح بودیم و هفته بعد شیفت عصر از خوشحالی تا خونه با کله میدوئیدیم

یادش بخیر، حاشیه دور فرش جاده اتومبیل رانیمون بود

زﻧﮓ آﺧﺮ ﮐﻪ میشد ﮐﯿﻒ و ﮐﻮﻟﻪ رو ﻣﯿﻨﺪاﺧﺘﯿﻢ رو دوﺷﻤﻮن و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدﯾﻢ زﻧﮓ ﺑﺨﻮرﻩ ﺗﺎ اوﻟﯿﻦ ﻧﻔﺮی ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ از ﮐﻼس ﻣﯿﺪوﻩ ﺑﯿﺮون...! 

یادتونه این باطری قلمیا وقتی تموم میشد در مرحله اول با ضربه زدن شارژش میکردیم
در مرحله دوم تو ظرف آب جوش ۱ساعتی میذاشتیم بجوشه ۶ماه دیگه کار میکرد
 در مرحله آخر با پیچ گوشتی یا چاقو می افتادیم به جونش که ببینیم توش چیه

یادش بخیر چه هیجانی داشت روزی که قرار بود زنگ آخر به خاطر جلسه معلما زود تعطیل بشیم

اون موقع ها شلوار باباها اندازه ی پرده ی خونمون چین داشت

نوستالژی به فنا دهنده یعنی این جمله :
بی سرو صدا وسایلتونو جمع کنید با صف بیاید برید تو حیاط ، معلمتون نیومده

یه زمونایی برا امتحان باید از اون ورقه ها که بالاش آبیه میگرفتیم میبردیم مدرسه برای امتحان دیکته.

چرا انقد همه چی زود گذشت...؟

نا امیدی ...

بعضی لحظه ها که غرق ناامیدی میشی

 وقتی فکر میکنی هیچ راهی نیست

 و هیچ کاری ازت برنمیاد

وقتایی که دلت فقط یه دلخوشی میخواد

و یه شادی از ته دل وقتایی که

 حس میکنی توان ادامه دادن نداری

فقط فقط فراموش نکن که خدا همیشه کنارت بوده و هست

که فقط خداست که قدرت مطلقه

پس باهاش حرف بزن دردودل کن

خدا حتما کمکت میکنه

فقط کاش باور کنیم که خدا تنهامون نذاشته

که جواب دعاهامونو میده

که فقط خداست که میتونه آرامش رو به دلهامون برگردونه

نه کسی و چیزی دیگه

منبع سایت

http://hosna79.blog.ir

آدرس صفحه

کلام امیر (1)

با مردم آنچنان معاشرت کنید که اگر بمیرید بر مرگ شما اشک ریزند

و

اگر زنده بمانید به شما عشق ورزند.

 

من با تو (قسمت چهل و شش) ( قسمت پایانی)

قسمت آخر

چند بار پشت سر هم پلڪ زدم ولے چشم هام رو ڪامل باز نڪردم.

غلتے زدم و چشم هام رو ڪامل باز ڪردم.

ڪنارم خالے بود،روے تخت نشستم موهام رو ڪہ جلوے صورتم ریختہ بود با دست پشت گوش انداختم.

نگاهم رو دور اتاق چرخوندم،پاهام رو گذاشتم روے موڪت نرم و بلند شدم.

بہ سمت گهوارہ ے بزرگ سفید رنگے ڪہ با فاصلہ ے متوسط از تخت بود رفتم،تور سفید رنگ رو

ڪنار زدم با لبخند چند لحظہ بہ داخل گهوارہ خیرہ شدم.

تور رو دوبارہ انداختم و رفتم بہ سمت در.