نوشته های عاشقانه 2
آرزوی من
خدا " تو " را که می آفرید
حواسش
پرت آرزو های من بود !
شدی همان آرزوی من ...!
کاش می شد ...
تمام داستان های دنیا را
از دهان تو بشنوم !
تمام عاشقانه های دنیا را
تو برایم تکرار کنی !
اصلا هر چه تو بگویی زیباست !
می دانی
................................................................................................
کاش میتوانستم
کاش می توانستم
با تمام وجود
صدایت را در آغوش بگیرم !
................................................................................................
مال خودم
آن وقت
من اسمم را فراموش میکنم
و تو هم می توانی مرا
" مال خودم " صدا کنی !
.........................................................................................................................
آنقدر ذهنم را درگیر خود کرده ای
آنقدر ذهنم را درگیر خودت کرده ای ...
که دیگر حتی نمیتوانم مضمون تازه ای پیدا کنم
حالا حق میدهی
در شعرهایم
به همین سادگی بگویم
" دوستت دارم " ؟
.........................................................................................................................
شب ها شاعر میشوم
نمی دانم شب ها
من شاعر می شوم
و تو را غزل باران می کنم
یا تو بهانه می شوی
و من
غزل غزل می بارم ؟!
................................................................................................
اصلا هیچ وقت گفنه بودم / میخواهم خوابیدنت را تماشا کنم
اگر یک شب جایِ خدا را بگیرم
مرا با این شکل و شمایل
این لباس ها...
توی اتاقت راه می دهی؟
بعد آرام بگیری و
فکر کنی خسته ای
بندِ دلم پاره شود
با همین دست ها
برایت...
شعر دانه کنم
گردنبند بسازم؟
پنجره باز بماند
دمِ صبح... موهایت را
روی دوشم می اندازی؟
کدام ستاره را به بالشت سنجاق کنم
زودتر پلکت سنگینی می کند؟
چند فرشته دورِ سرت بال بال بزنند
دل به رویا می دهی؟
اصلاً هیچوقت گفته بودم
می خواهم خوابیدنت را تماشا کنم؟
....................................................................................................................
با چشمانم به تو فکر میکنم
در باران ...
همه تندتر راه می روند !
تنها منم که ایستاده ام
و با چشمانم به تو فکر می کنم !
........................................................................................................................
من مست بارانم
از سر تو گذشته
که من مست بارانم !؟؟
که به جای تلاقی نگاه و سعی بر گریز بی امان
مرا به اسم کوچکم صدا بزنی !
و برای دقایقی نه چندان کوتاه
به یک دونفره دوست داشتنی دعوتم کنی ،
مرا تنگ در آغوش بکشی
" آنقدر که نفسم را در نفست پیدا نکنم "
کمی عقبم ببری
به چهره ام خیره شوی ،
و بی اختیار
یک لب کشـــــــــدار از من فرو ببری
همین
................................................................................................
فقط پنج دیقه ی دیگر
خیالت
مثل چرت صبحگاهی ست !
همه اش با خودم می گویم ...
فقط پنج دقیقه دیگر !
.........................................................................................................................
من رک تر از آنم نبوسمت
چقدر خوب می شد ...
نزدیک صورتم نفس می کشیدی
می دانی ؟
من رک تر از آنم که نبوسمت !
.........................................................................................................................
کاش باران بودم
بهانه هم اگر می گیری ...
بهانه ی مرا بگیر !
من تمام خواستن را وجب کرده ام
هیچکس
هیچکس به اندازه من
عاشق تو و بهانه هایت نیست !
.........................................................................................................................
فصل پنجم شاعرانه های منی
کجای چهار فصل نام تو می گنجد . . .؟
رویش از توست
بهار ، بهانه ، باران هم !
تو ...
فصل پنجم شاعرانه های منی ...!
........................................................................................................................
تو را دزدیم از تقدیر
دلگیر که می شوی دوست دارم تمام جاده ها چالوس من باشند !
مسیرت را به گردنم بیندازند ...
تا بی آنکه از کوله ات، قدم به قدم برایم نشانی بیفتد
ادامه ات دهم
من، رد پایت را از سر راه نیاورده ام !
که با پاشنه هر سیندرلایی پایکوبی کنم
من تو را با تمام بی کسی ام کشف کرده ام
وقتی که چشم هایت
نگهبان ِرشوه نگیر و خواب آلود ناشناخته هایت بود
تو را دزدیدم از تقدیر
و پیش خدا انکار کردم داشتنت را تا
به بهانه ی عدالت خنده هایت را به مساوات تقسیم نکند ....
................................................................................................
هر شب
و من هر روز مغرورانه پز شاعر بودنم را میدهم ...
................................................................................................
قرار است هوای دلم را / بی اجازه داشته باشیم
دستت را بیاور
مردانه و زنانه اش را بی خیال
دست بدهیم به رسم کودکی
قرار است هوای هم را / بی اجازه داشته باشیم ...!
................................................................................................
صدایت میزنم
صدایت میزنم ...
پرستوها لال میشوند .
نگاهت میکنم ...
شب رنگش را به چشمان تو میبخشد .
دست هایت را
میگیرم ...
خورشید جلوی پاهای من زانو میزند .
در آغوشت آمدم ...
دیگر ادامه ی شعر یادم رفت....
................................................................................
در دهان من تو لب وا کرده ای
امروز حرفهایم آنقدر شیرین است
که فکر میکنم ...
در دهان من تو لب وا کرده ای !
