تو لبخند بزن

بیا به هم

کمى لبخند قرض بدهیم

و کمى دلخوشى

تو لبخند بزن

تا من

براى دلخوشیت جان بدهم..

من با تو ( قسمتهای بیست و سه و بیست و چهار)

قسمت بیست و سوم

مشغول تماشا ڪردن تلویزیون بودم شهریار اومد ڪنارم،حرف هاے مادرم یادم افتاد زل زدم تو چشم
هاش و گفتم:داداشے!
سرش رو گذاشت روے دستہ ے مبل،مثل بچہ ها گفت:جونہ داداسے!
با خندہ گفتم:اہ لوس!داداسے!
دستش رو گرفتم.
_شهریار ما فقط همدیگہ رو داریم درستہ؟
سرش رو بہ نشونہ مثبت تڪون داد
_همیشہ باید هواے همدیگہ رو داشتہ باشیم،درستہ هفت سال ازم بزرگترے اما از بچگے پا بہ پام
اومدے!حالا نمیخوام خواهر بدے باشم!
سرش رو بلند ڪرد و جدے نگاهم ڪرد.

داستانک( زن و راننده تاکسی)

امروز سوار یه تاکسى شدم

صد متر جلو تر یه خانمى کنار خیابون ایستاده بود

راننده ى تاکسى بوق زد و خانم رو سوار کرد

چند ثانیه گذشت

راننده تاکسى : چقدر رنگِ رژتون قشنگه

خانم مسافر: ممنون

راننده تاکسى : لباتون رو برجسته کرده

برنامه اندروید (APK) داستان من با تو شامل تمامی قسمتها

 

برنامه اندروید (apk) داستان  من با تو

 

دریافت

عنوان: داستان من با تو
حجم: 1.92 مگابایت

نظـــــــــــــــــر فراموش نشه ممنون

 

 

 

من با تو (قسمت های بیست و یک و بیست و دو)

قسمت بیست و یکم
بهار از آغوشم بیرون اومد و گفت:مطمئنى نمیخواے بیاے؟
گونہ ش رو بوسیدم و گفتم:میخواستم مے اومدم عزیزم،برو بهت خوش بگذرہ!
با حالت خاصے نگاهم ڪرد و گفت:باشہ خیلے دعات میڪنم!
چیزے نگفتم و لبخند زدم!
مثل بچہ ها لبش رو غنچہ ڪرد و گفت:هانے بدون تو خوش نمیگذرہ!
خواستم چیزے بگم ڪہ برگشت سمت راستش رو نگاہ ڪرد و بلند گفت:آقاے سهیلے! سهیلے برگشت بہ
سمت ما،آروم و سر بہ زیر اومد ڪنارمون!

همه چیزمان شرطى شده !

همه چیزمان شرطى شده !

زنگ بزنى ، زنگ میزند !

پیغام بدهى ، پیغام میدهد !

دلت تنگ شود ، دلش تنگ میشود !

فقط این دوست داشتنِ لعنتى ست

که شاملِ هیچ بند و تبصره اى نمیشود !

که اگر بفهمد دوستش دارى ،

بار و بندیلش را جمع میکند و میرود ..

نگاه محشری داری

نگاهم کرد و لرزیدم،خجالت می کشم از او

بگویید عاشقت گفته: نگاه محشری داری

#علی_ارحامی

سرت را روی شانه ام بگذار

شانه های ظریف دخترانه ام،بار میخواهند

باری به شیرینی خستگی های روزمره ات...

پس سرت را روی شانه ام بگذار

# لیلی_سلطانی

مگه میشه گریه نکرد

تو هر شهر دنیا که بارون بیاد
خیابونی گم میشه تو بغض و درد
تو بارون مگه میشه عاشق نشد
تو بارون مگه میشه گریه نکرد

گفت موهایت چرا اینگونه حیران مانده اند

گفت موهایت چرا اینگونه حیران مانده اند

یادم آمد دست تو میبافت این گیسوی من
بی تو یک آواره در آغوش تهران مانــــــده ام